Afganistan denilince aklımıza ne gelir?Taliban mı?Üsame b.Ladin mi?Şibirgan cezaevi mi?Cenk kalesi mi?Bagram Hava üssü mü?Burka mı?Terörizm mi? soruları uzatmak mümkün.Ancak Afganistan’la ilgili olarak bugün aklımıza gelenler, aslında bir tür şartlanmışlıktan öteye geçmez.Bu şartlanmışlıklarda ise maruz kaldığımız algı operasyonlarının payı yadsınamaz.Algılarımızın kolaylıkla şekillendiril(ebil)diği bir zaman diliminde yaşıyoruz.Enformasyon tazyiki altında, sürekli olarak bir şeylere maruz kalıyor ve maruz kaldıklarımızı belli bir süre sonra içselleştiriyoruz.Öfkelerimiz ve heyecanlarımız kolaylıkla yönlendirilebiliyor.Sadece Afganistan’la alakalı değil bu söylediklerim.Hayat algımızın şekillenmesinde de aynı enformatik tazyikin mahkumları durumundayız.Kafamızı kaldırıp hakikatle temas kurmak oldukça zor ve zahmetli olduğundan,biraz da içinde bulunduğumuz durumu kanıksamış görünüyoruz.Matrix filminin unutulmaz repliklerinden olan ‘’cehalet mutluluktur’’sözünün şiarlaştığı bir yarına doğru koşar adım ilerliyoruz.19.yüzyılın cins filozoflarından Nietzche’nin dediği gibi,düşünsel anlamda büyük bir ‘’çölleşme’’ yaşıyoruz.

İnsan olmanın, bir süreç gerektirdiği gerçeği hatırlandığında ‘’olmak’’sürecinin hangi bağlamda ve nasıl gerçekleşeceği hususunda post-modernitenin bizlere söylediği ‘’benliğimizi putlaştırmak’’tır.Benliğin putlaşması ise onun hakikatin ölçüsü olarak kabul edilmesi ve ‘’norm koyucu’’ bir hususiyet kazanması demektir.Modernliğin önemli kavramlarından biri olan toplum,paradigma içi bir eleştiriyle post-modernlikle beraber kendisine göre şekil alınan bir olgu olmaktan çıkmıştır.Modernliğin homojenleştirici rolüne muğayir olarak post-modernite parçalayıcılık ve öznesizlik üzerine kurulu yönüyle dikkat çekmektedir.Bu noktada toplum,bireyi kısıtlayan ve özgürlüğünü sınırlandıran bir olgu olarak tebarüz etmektedir.Oysaki modernlikte toplum sosyolojinin de yardımıyla aynı tarihi ve kültürel havzaya dahil olan bireylerin birlikteliğini ifade etmek amacıyla kullanılmakta ve ulus devletin oluşum süreci bu birliktelikten destek bulmaktaydı.Bireyin her türlü bağdan azade kalması üzerine kurulu post-modern süreçte ise toplum,bireyi engelleyici olarak kabul edilmektedir.Modernliğin kırılmaya uğrayarak geçirdiği bu evrim,Batıdışı toplumlarda daha sorunlu olma özelliği göstermektedir.Hıristiyanlığın kendi içinde yaşadığı dönüşümü bütün dünyaya teşmil etme gayretiyle Batı,Protestan ahlakının küreselleşmesini istemektedir.

İran’ın P5+1(ABD,İngiltere,Fransa,Çin,Rusya ve Almanya) olarak adlandırılan küresel sistemle vardığı uzlaşmayı nasıl anlamak gerekir?Coğrafyamızın yeni bir kolonyalist müdahaleye maruz kaldığı bir dönemde,1979’dan beri paradigma dışı varoluş mücadelesi vermiş olan İran’ın, bundan sonra Dünya Sistemi’nde nasıl bir yer işgal edeceği bahsi, üzerinde düşünülmeyi hak ediyor.İran,sahip olduğu medeniyet birikimiyle hiç şüphesiz bölgenin Türkiye’den sonra en ciddi devletlerinden biri.Ancak,Irak’ın işgali sürecinde ve son dört yıldır da Suriye özelinde izlediği politikayla İran,merhum Şeriati’nin ifadesiyle yeniden Safevi Şiiliğine avdet ederek hem ümmet havzasından hem de devrimin manevi ikliminden  gittikçe uzaklaşıyor.Bu nedenle mezhep holiganizminin yıkıcılığı coğrafyamızda her geçen gün artarken ve bu yıkıcılık İran-Suud hattıyla desteklenirken,İran’ın sisteme entegre edilmesi amacıyla yapılan anlaşma ile ilgili haklı kuşkularımız var.Anlaşmaya en sert tepkiyi İsrail ve Suudi Arabistan’ın göstermesi ise oldukça manidar.

İnsanın yeniden tanımlanmaya çalışıldığı bir çağa şahitlik ediyoruz.20.yüzyılın teknik ve enformasyon alanında kat ettiği mesafe ve bilimin çok daha sofistike yöntemlerle hayatımızda işgal ettiği yer,insanın yeniden tanımlanmasına zemin hazırladı.Tartışılmaz bilgi tekelini kilisenin elinden alarak üniversitelerin tekeline veren Aydınlanma ideolojisi,kaos üretmeye devam ediyor.Ürettiklerinin kontrolü altına giren ve tarihin hiçbir döneminde olmadığı kadar içinde yaşadığı dünyayı kaos içine sürükleyen yeni bir insan türüyle karşıkarşıyayız.İnşa etmeye çalıştığı yeryüzü cennetini bir türlü gerçekleştiremediği için,modern insan,’’an’’ı yaşama arzusuyla hayatınıdeğerlendirme çabasında.Bu yeni tanımlama sürecinin oluşmasında hiç şüphesiz modern paradigmanın homojenleştirme ve pozitivizm üzerine kurulu anlayışında meydana gelen çöküş etkili oldu.İlerleme ve tersinmez zaman algısının refakat ettiği modernlik,yaslandığı pozitivist zemininin post-modern süreçle beraber darbe almasından sonra dinin karşısında konumlandırdığı aklı,bu sefer ideolojilerin karşısında konumlandırarak yeniden bir insan tanımı yapmak zorunda kaldı.Modernliğin araçsallaştırdığı kilise/din, post-modernlikte kamusal alana folklorik olmak koşuluyla dahil oldu.Mutlak bir doğrunun olamayacağı ve herkesin kendine göre bir hakikat telakkisinin var olduğu fikrine dayanan post-modernite,bütün kimlikleri ve aidiyet biçimlerini aşındırmak suretiyle melez kimlikler ihdas etmenin de yolunu açtı.