Eser diriliş yayınlarından çıkmış, Sezai KARAKOÇ’un Eylül –Ekim1974-Şubat 1976 tarihleri arasında aylık diriliş dergisinde ve 1967-1976 tarihleri arasındaki Diriliş Pazertesi- Perşembe günlüğünde yayınlanan  başyazılardan oluşmuştur.

Kitabın başından sonuna kadar hemen hemen  her bölümde Müslümanların yeniden dirilişine vurgu yapmış, batının insanlık adına sunabileceği hiç bir şeyin kalmadığını geleceğin İslam Medeniyeti ne ait olduğunu anlatmış.

‘Gelecek Zamanın Karşısında’ adlı bölümde şu çarpıcı düşünceler bulunmaktadır: İnsanın değişmesi demek bakış açısının değişmesi demektir. Buda üç perspektifli bir yöneliştir. Birincisi Allaha bakışı, ikincisi kendine bakışı, üçüncüsü de eşyaya bakışıdır. Eşyaya veya kendine köle olmamak ve yaratıcıyı unutmamakla gerçek insan olma özelliği korunabilir. Birey sürekli olarak bu ruh dirilişini yenilemek ve tazelemek zorundadır. Eşyaya ve tabiata köle olan kul kesilen insanın ruhu gerçekte bağımsızlığını ve hürlüğünü kaybetmiştir. Hürriyetini ve bağımsızlığını kaybetmiş insan ruhu ise ölüme yüz tutmuş olacaktır.

Özgürlük başıboşluk değil, tam tersine ruhun disipline kavuşması sonucunda elde edilen varoluş yüceliğidir. Bu da en yüksek düzeyine insanın Allaha doğru yönelmesi, Allah önünde kendi benliğinden kurtulması, sürekli olarak kendini Allahın önünde ve gözetiminde görme ve bilmesiyle erişilir. Yani Allah yoluna en iyi uyan ruh en hür ruhtur.(s.21)

                 İslam bölgesi batının en çok hışmına uğradığı bölgedir. O derecede büyük bir saldırı ve işgal vardır ki; hiçbir ümit yokmuşçasına bir manzarayla karşı karşıyayız. Ancak İslam yeni fışkırışlar yapabilecek kadar genç ve yeni zamanı oluşturacak din ve dünya görüşüdür. Bunu tarih doğrulamaktadır. Böyle bir zamanda Müslüman kalmak için geleneğe bağlı kalmak yetmemektedir. Adeta artık çok şuurlu, çok bilinçli, çok kahraman olarak Müslüman olabilir ve daha önemlisi kalabilirsiniz.(s.32)

Dünya ve insanlık uygarlığının öz yönünden oluşmasında, bir diriliş çağrısı, bir diriliş topluluğu, ilk hücre, ilk çekirdeği meydana getirecektir. İşte peygamberlerin de çevresinde böyle bir topluluk oluşunca hakikat medeniyeti gerçekleşmeye yüz tutmuştur.  Havariler, ashab bu topluluğun tarihi adlarıdır. Tasavvuf geleneğindeki ‘kırklar’ sembolü de bu topluluğu adlandıran bir imajdır. Kırk tür bitki, bir kır, kırk ayrı ağaç bir bahçe demektir. Kırk bahçe bir ormanı oluşturur.(s.48-49)

‘Değişim’ adlı bölüm de insanın ve toplumun değişmesini bir süreç meselesi olduğu belirtilmiş. Bunun için insan ruhunu çöl olmaktan çıkarıp bahçe haline getirdikten sonra kaynak sularının fışkırmasını ve yağmurların boşalmasını bekleyebilir.

Bu bölümlerin dışında, izin, devriliş, diriliş ruhuna dönüş, ölmeyen millet ruhu, biçimcilikten özlüğe, gerçek akım, ses ve öfke, diriliş sevgi devrimidir gibi bölümler kitapta bulunmaktadır

Kitap kırk yıl önce yazılmış makalelerden oluşmuş ancak günümüzü de aşan mesajlar içermektedir. Yazıldığı dönemin bazı özel durum ve motifleri de kitapta mevcut. Örneğin günümüzde artık Marksizm diye bir şey kalmamıştır. Kitaptaki marksizme karşı olan vurgular güncelliğini yitirmiş durumdadır. Yine kitapta anlatılan fikirler, kitabın daha iyi anlaşılması açısından güzel örneklerle veya kıssalarla desteklenmemiştir. Bu kadar müslümanların dirilişine vurgu yapan bir kitapta ayet ve hadislerden alıntı yapılmaması kitap için ayrı bir handikap olarak değerlendirilebir.

Mehmet MERAL