okumali

Üye Girişi

Site İçi Arama

Ziyaretçi İstatistikleri

mod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_countermod_vvisit_counter
mod_vvisit_counterBugün403
mod_vvisit_counterDün867
mod_vvisit_counterBu hafta2443
mod_vvisit_counterBu ay12674
mod_vvisit_counterHepsi1839683

Kimler Sitede

Şu anda 15 ziyaretçi çevrimiçi

Derkenar (28)

11 Eylül’ün akabinde Afganistan’ı işgal ederek 1996-2001 yılları arasında (yaklaşık 5 yıl) iktidarda kalan Taliban rejimine son veren(!) ABD’nin, Katar üzerinden yürüttüğü “Afganistan’dan Çıkış” protokolünün, Taliban’ı kısa sürede iktidar yapacağını herhalde kimse beklemiyordu.20 yıllık ABD işgalinin Afganistan’da bazı şeyleri değiştirmiş olduğu varsayılıyordu. En azından Taliban’ın eski gücünde olmadığına inanılıyordu… Ancak tüm beklentiler boşa çıktı…Pekiyi bundan sonra ne olacak? Ne olacağını görmek ya da tahmin etmek için filmi biraz geriye sarmak gerekiyor. Taliban 1996-2001 yılları arasında iktidardaydı. 1979-1989 (yaklaşık 10 yıl) süren Afgan-Sovyet savaşından sonra başlayan iç savaş sonucunda iktidar olmuştu. Sovyetleri mağlup eden Afgan direniş grupları kendi aralarında çatışmaya başlayınca Taliban’a yol açılmıştı. Pakistan’ın özel desteğiyle kısa sürede palazlandı ve iktidara geldi. Medrese kökenli bir hareket olmasından dolayı Taliban(talebeler) adıyla anılıyordu. Nevzuhur bir hareket olmadığı gibi Batılılar tarafından da icat edilmemişti. Kendisini besleyen ciddi bir sosyolojik zemine sahipti. Özellikle Pakistan medreseleri bu konuda oldukça işlevseldi… Acı ama gerçek şu ki sadece Taliban değil halkı Müslüman beldelerde zuhur eden tüm örgütler (İŞİD, Boku Haram, Şebab, El Kaide,FETO v.b) yoktan var edilmiş yapılar değil bilakis Müslüman toplumların sosyolojisinin ürettiği gerçekliklerdir. Emperyalistler bu gerçekliği kendi emellerine hizmet ettirmek için manipüle edebilirler ama gerçekliği üretemezler.

 

Derkenar (26)

 

Yaklaşık sekiz asır boyunca İber Yarımadası’nda kalan Müslümanlar XV.yüzyılın sonuna ramak kala Yahudilerle birlikte kıta Avrupa’sından kovulduklarında, Avrupa Hıristiyanlığı, aynı yüzyılın ilk yarısı henüz geride bırakılmışken ellerinden çıkan Doğu Roma başkenti Konstaniyye’nin intikamını aldığından neredeyse emindi. Ama intikamın kemale ermesi için Müslümanların elinde İstanbul adını alan şehrin yeniden Ortodoksların eline geçmesi gerektiği gerçeğini ajandalarının en mutena köşesinde muhafaza etmeyi de ihmal etmediler. Aralarında Osmanlı’nın da olduğu dört imparatorluğu tarih sahnesinin dışına iten I.Dünya Savaşı’nın galipleri arasında yer alan Fransa, Şam’ı işgal ettiğinde ilk olarak Selahaddin’in mezarına gidip “Kalk Selahattin biz geri geldik” derken,İstanbul’un intikamını alma yolunda önemli bir mevzi daha kazandığının farkındaydı. Bu farkındalık II.Körfez Savaşı’nda Irak’ın kütüphanelerinin İngilizler tarafından yağmalanmasıyla tescillendi. Şimdilerde Bilad-ı Şam’ın, geri dönüşü mümkün olmayacak şekilde (hem zihinsel hem de fiziksel olarak ) talan edilmesi de sözünü ettiğimiz bu farkındalıktan bağımsız değil. Asıl büyük savaş ise (aslında büyük hesaplaşma da diyebiliz) İstanbul’un üzerinden yapılacak… Selahattin’in mezarı tekmelendiğinde Eyyüp El Ensari’nin ve Fatih Sultan Mehmet’in türbelerine ne yapılacağı da anlaşılmıştı aslında (sahi anlaşılmış mıydı gerçekten? Eğer anlaşılmış idiyse Şam’ın ve Bağdat’ın talanına dolaylı yoldan da olsa neden ortak olduk?)

 

Tek Parti İktidarı (Türkiye'de Seçimler 1923-1946)

Tek Parti dönemini; arşiv, gazete ve çeşitli basılı kaynaklardan faydalanılarak inceleyen eser zamana tanıklık etme ve yorumlama anlamında ciddi bir çalışma olmuştur. Kitabın özetinden ziyade analizini yapmaya gayret edersek şu sonuçları çıkarabiliriz:

            Osmanlı’nın son dönemlerinde baş gösteren ve İttihat ve Terakki çevresinde oluşan siyasi gelişmeler kendisini; “Meşrutiyet Kanunları” ve “Meclis-i Mebusan” gibi yapılarda göstermiştir. Bu yeni gelişmeler daha çok Avrupa’dan esinlenerek ortaya çıkmıştır. Bu gelişmeler 1923 yılına kadar devam etmiş ve Cumhuriyetin ilanıyla yeni bir sürece girmiştir.

            Yeni süreci her şeyin yeniden yapılandırıldığı bir süreç olarak okumak doğru olmayacaktır. Yani 1923 öncesi süreci doğru anlamak için en azından 1908’li yıllara gitmek lazım; hatta Abdülhamit öncesine.

1923 yılında yapılan seçimlere bakarsak milletvekillerinin; Balkanlar, Ortadoğu, Kafkasya’dan oluşan çoğunluk göze çarpmaktadır. (Yeni bir yapı değil devam ede gelen bir sürecin yaşandığı aşikardır.)

            Türkiye coğrafyasını aşan bir meclis yapısından bahsedilebilir. Türkiye sınırlarını gözeten milli bir meclis ve yönetim kurmaya çalışılsa da Cumhuriyetin kurucusu Mustafa Kemal Selanik doğumlu olması nedeniyle bu engele takılmış ve “milli meclis” uygulamasından vazgeçilmiştir. (Sayfa: 27)

 

Angeline Jolie and Elif Şafak

 

 

Editörün Notu: Sömürgeci bilginin havarisi Türkiyeli bir aydın... Hizmetinin karşılığı olarak dünyanın en prestijli gazetesinde (The Time) ağırlanmış... "Beyaz adam" hizmetçilerini ödüllendirmekte pek cömerttir... 

Angelina Jolie, Elif Şafak ile Erkeklerin Neden Kadın Hakları Mücadelesine Katılmaları Gerektiği Hakkında Konuşuyor.

 

İngilizceden Çeviren: İbrahim Karapolat

Türk vatandaşları, hükümetlerinin Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile içi şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla. Mücadeleye ilişkin Avrupa Konseyi Sözleşmesi. İstanbul Sözleşmesi'nden çekilme kararını protesto etmek için sokaklara döküldühttps://www.bbc.com/news/world-europe-56516462. Adından da anlaşılacağı gibi, bu İnsan Hakları Antlaşması, on yıl önce ilk kurulduğunda Türkiye tarafından savunuldu. Anlaşma, hükümetlerin aile içi şiddet, evlilikte tecavüz ve kadın sünneti de dahil olmak üzere kadınlara ve kızlara yönelik şiddete karşı yasa koymalarını ve kovuşturmalarını gerektirir. Türk Hükümeti, anlaşmanın “eşcinselliği normalleştirmek” ve Türk aile değerlerini baltalamak için kullanıldığını iddia etti. Eleştirmenler, bunun hükümetin muhafazakar müttefiklerle olan tutumunu kadınlar ve azınlıklar pahasına da olsa artırma girişimi olduğunu söylüyor. Türk asıllı romancı ve düşünür Elif Şafak ile kriz hakkındaki görüşlerini konuştum. O ve ben ilk olarak geçen yıl, mülteci meseleleri hakkında pandeminin başlangıcında konuşmaya başladık. Bu son haberden sonra kendisine tekrar ulaştım. Türkiye'nin bu kararını geri çekmesi için mücadele eden kadın ve erkekler, ve bu durumun kadın haklarının küresel durumu hakkında bize ne söylediği hakkında konuştuk. "Bir kavşaktayız” dedi. “Birçok kadın eşitlik talep ediyor, adalet talep ediyor. Kendi hayatlarını inşa etmek, çocukları için daha iyi bir gelecek inşa etmek istiyorlar. Ancak bu güç değişimi tehlikeli bir tepkiyle geliyor.”

 

Akışkan Kimliklerin Korunaksız Kalesi:Deizm

Umran Dergisi’nin 317.sayısında yer alan “Gösterişli Yalanlarla Barışık Yaşamak” başlıklı yazı’mda Türkiye kamuoyuna yutturulmaya çalışılan “gençlerin deizme yöneldiği” yalan dolmasına dikkat çekmiş, genç kuşakların yönelimini tespit sadedinde ortaya atılan ve hatırı sayılır oranda alıcısı olan bu yalanın gerek deizmin vahiy ve nübüvveti inkar eden teorik muhteviyatının, kültürel kodlarında İslam’ın rengi bariz olan Türkiye gibi bir ülkede, içselleştirilmesinin mümkün ol(a)mayacağı gerekse genç kuşakların zihinsel formasyonlarının henüz deistik çıkarımlarda bulunacak yetkinlikte olmadığı gerekçesiyle itiraz etmiştim. Bu yazıda da itiraz etmeyi sürdüreceğim.

 

Eleştiriye Dair

Eleştiri(critique) Yunanca hukuk terimi “krisis” ten türemiş bir sözcük.(1) Yunan kent devlet (polisin) düzeninin vatandaş tarafından bozulması sonrası oluşan hasarı tamir faaliyeti bağlamında kullanılmış… Sözcüğün içeriği Yunan aklının düzen esaslı işleyişinin izlerini taşır. Polisin hiyerarşik düzeninde meydana gele(bile)cek sorunların(krizlerin) üstesinden gelmeyi betimler. Burada üstesinden gelme sürecinin “tamir” manasında kullanılması “düzen” fikrinin mekanik doğasıyla ilişki kurarak anlaşılabilir. Toplumu kompartımanlara ayırarak tanımlayan “Yunan aklı” , eleştiri sözcüğünü de bu kompartımanlar arasındaki hiyerarşinin hasar alması bağlamında kullanır. Aydınlanma paradigmasına da ilham verecek olan Yunan aklı, halihazırda modern sosyolojinin toplum incelemelerine de kaynaklık eder. Bu zaviyeden bakıldığında eleştiri “hasar tamiri” olarak okunabilir. Ancak sözcüğün sosyolojiyle ilişkili bu içeriği sabit kal(a)mamış. Kültürün dinamik doğası sözcüklerin anlam dairelerinin genişlemesine, daralmasına, olgunlaşmasına ya da bütünüyle ortadan kalkmasına imkan tanır. Eleştiri(critique) sözcüğü de tarihsel süreç içerisinde değişime uğrayarak, tıp literatürünün merkez kavramlarından biri olmuş. Hastalıkların seyrini ifade sadedinde kullanılan “kritik eşik” te olduğu gibi… Dikkat edilirse burada da marazi bir durumun ifadesi bağlamı söz konusudur. Değişen ise toplumsal bir sorunun değil bireyin hastalığındaki gidişatın iyi yönde olmadığının ifadesidir. Eleştiri (critique) her halükarda cari bir “sorun” ve bu sorunun “tamiri” bağlamındaki anlam içeriğini muhafaza etmiştir.

 

Platon (Devlet)

  Antik Yunan medeniyetinin parlak dönemlerinin son demlerine yetişen Platon’un (Eflatun) elimizdeki devlet isimli yapıtı aslında on ayrı kitaptan (bölüm) oluşur. Öğretmeni olan Sokrates, diyaloglar şeklinde geçen kitabın baş aktörüdür. Platon bu eserinde hayalindeki ideal devletin nasıl olması gerektiğini karşılıklı tartışmalar şeklinde resmetmek ister. Oluşturduğu devlet yapılanmasında kendinden önceki Sparta devlet modelinden ciddi olarak etkilendiği söylenir.

     Platon, devleti canlı bir organizma olarak görür ve bunun doğal bir gerçeklik olduğunu öne sürer. O’na göre devlet aslında insanın büyütülerek kurumsal bir yapıya dönüşmesidir. Yaratılışı gereği yalnız yaşayamayan insan ihtiyaçlarını karşılamak için bir araya gelmek durumundadır. Bir arada yaşamak zorunda olan insan ilişkileri ise şehir/devlet yapılanmasını beraberinde getirir.

     Kitap yaşlılık üzerine kısa bir sohbet ile başlar, bedenin yaşlanması arttıkça tatlı sohbete duyulan ihtiyacın ve bundan duyulan hazzın aynı oranda arttığı; yaşlanmanın büyük bir huzur, kutsal bir azatlık (tutku ve isteklerden) olduğu vurgulandıktan sonra asıl konuya doğru ilerlenir. Tartışmaya adaletin ne olduğu sorusuyla ve bunun insana fayda verip vermediği ile başlanır. Kitabın üslubu Sokrates karakteri ile diğerlerinin karşılıklı diyalogu şeklindedir. Bu da daha çok onların soru sorması hatta yönlendirilmiş sorular sorması, Sokrates’in ise onları bazen direk bazen de karşı sorular sorup cevaplandırması şeklinde olmaktadır. Adalet güçlünün çıkarlarını korumanın bir aracı mıdır? Yoksa herkese kendine uygun olanı vermek midir? Konuları ele alınır. Yine adalet haksızlığa uğramamak için haksızlık yapmamak formülünden mi doğmuştur? Yoksa kişinin son nefesine kadar uyması gereken, Allah’a ve kendisine karşı sorumlu olduğu bir erdem midir? Adalet yalnız zahmetli bir iş midir? Yoksa mutluluk da getirir mi?

     Platon yukarıdaki soruları tartışmaya, adalet nedir, adil insan kimdir denkleminden adil kent/devlet yapılanması nasıldır? Diyerek cevap vermeye başlıyor. Çünkü büyük bir organizma olan devlette bu tartışmanın daha net olarak görülebileceğine inanıyor.

 

Droning On The Middle East

Yazan:Francis Fukuyama

İngilizceden Çeviren: İbrahim Karapolat

Editörün Notu: Yazdığı "Tarihin Sonu ve Son İnsan" kitabıyla ABD emperyalizmine sadakatini izhar eden Fukuyama,İHA'ların Türkiye'nin bölgesel ağırlığına katkısını yazmış...

 

2010’ların başında, İHA'larla ilk oynamaya başladığımda, Financial Times'da bir drona sahip olabilseydim, bunu herkesin yapabileceğini ve bunun küresel politika için büyük etkileri olacağını varsaydım.https://www.youtube.com/watch?v=ry9DRiIXcp0https://www.ft.com/content/9cc59dce-5e27-11e1-8c87-00144feabdc0 O zaman, İHA teknolojisi büyük ölçüde ABD ve İsrail tarafından kontrol ediliyordu, ancak bunun geniş çapta bir şekilde yayılmasının ve devletler arası çatışmanın doğasını değiştirmesinin kaçınılmaz olduğunu ortaya koydum. Hayal ettiğim özel kullanım, suikastlar içindi ve Henry Sokolski https://www.americanpurpose.com/articles/dr-strangeloves-new-passion-precision-guided-mayhem/kısa süre önce bu sayfalarda nükleer santraller gibi kritik altyapıya karşı kullanılabilecekleri öne sürdü. Bu tehditlerin hiçbiri henüz büyük bir çapta ortaya çıkmadı, ancak küresel manzara askeri İHA'lar tarafından çoktan değiştirildi.

Bu gelişmenin ana aktörü, otokratik Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan altındaki Türkiye'dir. Ülke kendi yerli İHA'larını geliştirdi ve bunları son askeri çatışmalarda yıkıcı bir etki için kullandı: Libya, Suriye, Ermenistan ile Azerbaycan arasındaki Dağlık Karabağ savaşında ve kendi sınırları içinde PKK'ya karşı mücadelede. Bu süreçte, Rusya, Çin veya Amerika Birleşik Devletleri'nden daha fazla sonuç şekillendirme yeteneğine sahip büyük bir bölgesel oyuncu olmaya kendini yükseltti.