İnsan(lar)ın düşünce dünyasını, hayat tarzını ve dünya görüşünü etkileme imkanına sahip olmaları bakımından öğretmen,imam ve akademisyen profilinin bir ülke için hayati öneme sahip olduğunu söylemek mümkündür. İlmi/entelektüel bağımsızlığın ve özgün ferdiyet bilincinin inşasına sundukları katkı itibariyle de bu üç meslek erbabının emeği yadsınamaz. Nitelikli bilgiyle temas kurma yeteneği ve bu yeteneğin kazandırdığı eleştirel dikkat ve deruni farkındalık bilinci sayesinde, toplumların tekamülünde oldukça önemli rol oynarlar.Malumdur ki toplum(lar), aydınları/entelektüelleri/münevverleri/alimleri aracılığıyla ya felaha ulaşır ya da delalet üzere kalır. Tarih bu söylediğimize şahittir. Fransız İhtilali, Bolşevik Devrimi, İran İnkılabı, Çin/Japon Modernleşmesi,Cumhuriyet Aydınlanması v.s. bugünden yarına gerçekleşen hadiseler değil, bilakis arkasında yoğun bir aydın/entelektüel katkısı olan hareketlerdir. Bizi yakından ilgilendirmesi hasebiyle Cumhuriyet Aydınlanması, kamusal meşruiyet(rıza) sağlamak ve bu meşruiyeti sürekli kılmak için öğretmen-imam-akademisyen profilinden azami derecede istifade etmiştir. Etmeye de devam ediyor… Bu durum, bu üç meslek erbabının yüklendiği vebalin ağırlığını tahayyül etmemiz için üzerinde hassasiyetle durulmayı hak ediyor. Merhum Nuri Pakdil üç cilt halinde yayınlanan “Biat” isimli kitabının I. ve II. cildinde “1923 bir yabancılaştırma girişimidir” cümlesini birkaç kez kullanır. Biz de şunu ilave edelim: Yabancılaştırma girişimi Cumhuriyetten çok önce başlamıştı zaten. Tanzimat ve Islahat ilk adımlardı. Cumhuriyet, altın vuruşu yaptı. Demek ki, yaklaşık iki asırdır süren bir yabancılaştırma sürecinin bugünkü tanıklarıyız. Bu tespiti klasik döneme methiyeler düzmek, modern tarihi ise yerin dibine sokmak için yapmıyorum. Hiç kuşkusuz her dönemin kendine has sorunlarından bahsedilebilir… Fakat son iki asırda yaşananları öncesine nazaran istisnai kılan, dinin(İslam’ın) ruhuna yabancı olan modern paradigmanın iktisadi-içtimai-siyasi-hukuki vs. her alanda sağladığı hakimiyettir. En sıkıntılı zamanlarda bile referans kaynağı olma özelliğini koruyan İslam, modern dönemde yalnızca manevi bir tatmin vasıtasına indirgenmiştir.

Pekiyi zihinlerimizi kadavralaştıran geleneksel ve modern/post-modern sapkınlıkların etkisinden nasıl kurtulacağız? (Şayet) Halimizden memnun değilsek-ki olmamamız gerekiyor-bir kurtuluş reçetesine ihtiyaç var. Naçizane kanaatim odur ki, kurtuluş, tıpkı yabancılaş(tır)manın kanıksatılması sürecinde olduğu gibi öğretmen-imam-akademisyen işbirliği ve örgütlülüğü sayesinde mümkün. Bu üç güçlü şahsiyet, örgütlü ve sistematik bir çabayla “epistemolojik bağımsızlık savaşını” başlatabilir. Daha doğrusu başlatmalıdır. Çünkü halkın, dişinden tırnağından arttırarak yaptırdığı okullarda okudular ve maaşlarını halkın vergilerinden alıyorlar. Dolayısıyla halka borçlular. Borçlarını ödemenin de bir tek yolu var. Yaklaşık iki asırdır devam eden ve halkımızı zihnen sömürgeleştiren yabancılaştırma sürecinin kamusal alanda sağladığı epistemolojik meşruiyetin temellerini sarsacak inkılabi bir söylemin ve eylemin inşa edilmesi için ceht etmek. Halkımızın gerçek anlamda hürriyeti teneffüs edebilmesi için bu ceht kaçınılmazdır. Ancak çok meşakkatlidir… Fiziksel ve zihinsel konforundan ödün ver(e)meyenler, diline/lisanına titizlik göstermeyenler, sözcüklerin ve kavramların gücüne inanmayanlar, zamanın ruhuna teslim olanlar, sözü ve yazıyı değil “gözü” öne çıkaranlar, risk almaktan imtina edenler, merak etmeyenler, klişelerin iktidarına razı olanlar,hamasi ve popülist söyleme meftun olanlar,nemelazımcılığın ve oportünizmin anaforunda debelenenler,hizip/parti/cemaat/klik/getto/klan çıkarları için hareket edenler,ehven-i şerreyn(kötüler arasından daha az kötü olanı tercih et) klişesine itiraz etmeyenler bu cehte katılamazlar. Camide mevzuata göre din anlatan imam, okulda mevzuata göre eğitim-öğretim yapan öğretmen ve üniversitede mevzuata göre bilim/düşünce üreten akademisyen daha baştan mağluptur. Anarşizme davet değil bu söylediğim. İlmi/entelektüel derinliğin eşlik edeceği hikemi-irfani-edebi ve felsefi bir “esaslı duruş” çağrısı… Bu esaslı duruşun ana istinatgahı ise yüce Kur’an ve şanlı Elçi(s.a.v) olmak zorunda…

30/06/2020

Kamil ERGENÇ

Bu e-posta adresini spambotlara karşı korumak için JavaScript desteğini açmalısınız